stat sublime secus et inexpugnabile castrum ¹
et quod teutonice ² "mons fortis" dicitur, ex re
nomen habens: nostre defensor et excuba quondam
pacis et hostiles solitus prohibere tumultus.
quod mihi serviret castrum tam nobile, multi
invidere duces; sed et archiepiscopus omni
arte magontinus sudavit, ut illud haberet.
cumque nihil metuens quodam mistiria mane
sacra celebrarem, cepere ministeriales,
in mea dampna , mei, subito prorumpere furto.
nee suffecit eis, ut castro me spoliarent,
quis sua declinat ad praelia vi spoliarer ...
invitare ³ fides quin instigante diana
in dominum sevire canes anteonis ⁴ ausi
teto ⁵. me vellent avido consumere morsu
vix poterant differre scelus, quin ille mucronem,
hic in me clausam ⁶, converteret ille bipennim,
territus abfugi, quem corde gravissima toto
{folio 155 verso}
dampna molestabant; sed adhuc graviora verebar
et quid tunc mihi mentis erat, quas pectora curas
anxie volvebant? fidei cum turba meorum
sit oblita sue ; dominum turbavit et hostem:
auxiliumque gemens hominumque deique petebam
et clamore meo silvas et saxa movere
conscia conabar. et si quod ruimus in illis.
at tua prima meis pietas compassa querelis
in supradictos fures anathematis frasem
exeruit. dampnavit eos sentencia iussu
promulgata tuo, quam tu, pater , ipse tulisti.
ipse maguntinus tulit archiepiscopus , ipsi
abbates et pontifices omnisque sacerdos,
ad quem devenit tantorum fama malorum.
non ea sacrilegos sentencia terruit, eiusdem ⁷
contempsere tuum, propter quod oportuit _, ut rex
teutonie banniret eos. sentencia regis
edici posset, ut qui bona posset eorum
usurpare, sibi nullo prohibente teneret,
donec de medio fieret, vel siquis eisdem
inferret quamcumque necem morerentur inulti .
dampna, que in terra claustri viscinia ⁸ castri
intulerit, que mens, que lingua retexere posset?
predones equidem dictos sentencia postquam
regia bannivit, amissis omnibus extra,
post modicum tempus , cum iam nichil intus haberens ⁹,
exauxere scelus; quibus expoliare frequenter
non suffecit, haras porcis, presepia bobus ,
{folio 156 recto}
septa capris, callas ¹⁰ ovibus, cellaria vino,
horrea frumento et dormitoria lectis,
vel thalamos opibus vel nos quocumque bonorum,
sed sacra sacrilegis fringere ¹¹ sacraria dextris,
vasa domus domini fures rapuere furentes.
ipsa que nudarunt sacris almaria ¹² libris,
corpora sanctorum feretris, altaria gemmis:
nilque reliquerunt nobis, que tollere possent.
o quanta prohibent ratione novissima rerum,
ex quibus effectus habeant primordia causis ?
sic nichil occultum _, quod non in fine sciatur;
finis et in casu liquide pronunciat isto,
cuius fraus patrocinio suffulta patrarit
tale latrocinium; nec enim gens subdita metu ¹³
presumpserit proprio tantos explere reatus!
quosque maguntinus anathematis esse sciebat
nexibus astrictos immo - quos ipse ligarat -
bannitos etiam regis pro volle fovendo
se castrum dicit ab eis emisse quod ipsi
vendere non poterant, cum nil ibi iuris haberent:
sic ius ille meum sibi vendicat et mihi non vult
reddere; nec castro contentus cetera queque
diripit. et mallem, quod fures illud haberent,
quod rapuere prius, qui, quamvis sint contulenti ¹⁴,
micius egerunt vobiscum ¹⁵ ; nam rapiendo
divicias saltem non sustraxere penates.
immites illi, sed hic est imnicior; illi
plurima predati bona sunt, nichil iste reliquit.

zurück